Κλαίνε τα δέντρα κλαίνε τα σύννεφα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
Παλικάρι στη δουλειά στο σπίτι παλικάρι
μίλαγες κι η γειτονιά μας γέμιζε πουλιά.
Άπλωνες το χέρι σου κι έκοβες το φεγγάρι
πώς σ' έκοψε σα λούλουδο ο Χάρος μια νυχτιά.
Κλαίνε οι τράτες κλαίνε τα κύματα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
Παλικάρι στα κουπιά στο γλέντι παλικάρι
οι κοπελιές κεντούσανε για σένανε κρυφά
κεντούσανε τα όνειρα, τον ήλιο, το φεγγάρι
κεντούσαν την αγάπη τους, της βάζανε πανιά.
Κλαίνε οι ναύτες κλαίνε τα σήμαντρα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
Παλικάρι η μάνα σου τυλίχτηκε στα μαύρα
τους φίλους σου τους τύλιξε φουρτούνα, συννεφιά
το λιμανάκι ερήμωσε κι η θάλασσα ερημώθη
κι ο ήλιος εκαρφώθηκε και δε σαλεύει πια.
.....................................................................
Ο ήλιος ήσουν κι η αυγή
τις νύχτας μου φεγγάρι
της μάννας μου ησουν η ευχή
της Παναγιάς μου ήσουν η ευχή
τις νύχτας μου φεγγάρι
της μάννας μου ησουν η ευχή
της Παναγιάς μου ήσουν η ευχή
Εφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα
κλαίε τ’ άστρα κι η νυχτια
κλαίε η μάννα μου στο μνήμα,
κλαίε, κλαίε κι η Παναγιά
κλαίε η μάννα μου στο μνήμα
κλαίε, κλαίε κι η Παναγιά
κλαίε τ’ άστρα κι η νυχτια
κλαίε η μάννα μου στο μνήμα,
κλαίε, κλαίε κι η Παναγιά
κλαίε η μάννα μου στο μνήμα
κλαίε, κλαίε κι η Παναγιά



