Τελευταίες ώρες του 2012 λοιπόν, ας του
δώσουμε λίγο χώρο στη σκέψη μας, ας ανταγωνιστούμε συνειδητά με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας...
Ολονυχτία
Δε με κατάλαβες ,
όλη τη νύχτα
ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω
τα παράθυρα, πάλευα όλη τη νύχτα.
Ο γέρας επέμενε.
Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου
σαν δυο φύλλα ουρανού
και σε σκέπασα.
Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα
δίχως χέρια τον κόσμο.
Ο πράσινος κήπος
Έχω τρεις κήπους.
Μια θάλασσα, έναν ουρανό κι έναν
πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα, αν τους διάβαινα και τους τρεις
να σας έλεγα που φτάνει ο καθένας τους.
Η θάλασσα ξέρω
Ο ουρανός υποψιάζομαι
Για τον πράσινο κήπο μου
μη με ρωτήσετε....
Ο άνθρωπος, ο κόσμος και η ποίηση
Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες στην καρδιά μου την έρημο.
Ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο
δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως.
Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα -- πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα --
τώρα μπορώ
ν' αρθρώσω την τάξη του σ'ένα μόνο
ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ' ευθείες το φως....
Δεν άξιζε να διαθέσουμε λίγο από το χρόνο μας;;;
Για μια χρονιά καλύτερη
Αχιλλέας Σπυρόπουλος
